"สั่งริบพระผงสุพรรณ" เป็นส่วนหนึ่งของคำพิภากย์ษาปิดฉากมหากาพย์คดีทุจริต คลองด่าน หลังสู้ยาวนานร่วม ๑๐ ปี โดยศาลฎีกาฯ ตัดสินจำคุก “วัฒนา อัศวเหม” อดีตเจ้าพ่อกรรมกร๑๐ ปี ฐานทุจริต-สั่งริบพระผงสุพรรณเลี่ยมทองของกลาง พร้อมให้ออกหมายจับ" เป็นอีกข่าวหนึ่งที่อยู่ในความสนใจของคนทุกวงการ ขณะเดียวกันก็มีนักการเมืออีกหลายท่านกำลังถูกดำเนินคดีในลักษณะเดียวกัน อย่างไรก็ตามการให้พระเครื่องเป็นสินบนแก่ข้าราชการนั้น คนทั่วไปอาจะมองว่าเป็นรูปแบบใหม่ของการจ่ายสินบนด้วยเงินตรา แต่ในความเป็นจริงแล้วพระเครื่องถือว่าเป็นสินบนในยุคแรกๆ ซึ่งน่าจะเกิดมาใกล้เคียงกับคำว่าสินบนเลยที่เดียว จนมีเรื่องเล่าสนุกปากในวงการพระว่า "บรรดาข้าราชการที่รับสินบนเป็นพระเครื่อง ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ที่มีส่วนในการเซ็นอนุมัติโครงการ ต่างๆ เกือบร้อยทั้งร้อยไม่มีความรู้เรื่องพระเครื่อง โดยเฉพาะพระชุดเบญจภาคีพระยอดนิยมแห่งวงการพระเคื่อง โดยเห็นเพียงว่าเป็นพระเลี่ยมทอง ขณะเดียวกันผู้ที่นำมามอบให้ก็เป็นผู้ที่มีชื่อเสียงและมีสตางค์ อย่างไรเสียทั้งพระทั้งทองต้องเป็นของแท้แน่ๆ แต่เอาเข้าจริงแท้เฉพาะกรอบทองคำซึ่งมีราคาอยู่ในหลักพัน ส่วนพระนั้นเป็นของปลอมชนิดที่เรียกว่าฝีมือยังห่างไกล" สำหรับข่าวลือการให้สินบนด้วยพระเครื่องนั้นมีการลือมาอย่างต่อเนื่อง ข่าวลือหนึ่งซึ่งมีการลือกันหนาหูมากที่สุดต้องยกให้ ในการเลือกตั้งปี ๒๕๔๒ ผู้สมัครรับเลือกตั้งใน จ.อ่างทอง ท่านหนึ่งถึงกับลงทุนมอบพระสมเด็จวัดระฆังค่านิยมหลายล้านบาท ให้อดีตคณะกรรมการการเลือกตั้ง (กกต.) ท่านหนึ่ง เพื่อใช้เป็นใบเบิกทางในการรับรองผลการเลือกตั้งหลังจากถูกผู้รับเลือกตั้ง ด้วยกันร้องเรียนว่าทุจริตในการเลือกตั้ง และในที่สุดพระสมเด็จวัดระฆังองค์ดังกล่าวก็แสดงปาฏิหาริย์ช่วยให้ ส.ส.คนดังกล่าวเดินเข้าสภาพอย่างสง่างาม ส่วนพระสมเด็จวัดระฆังนั้น ลือกันหาหูต่ออีกว่าถูกเปลี่ยนไปอยู่ในมือของเซียนท่านหนึ่งในราคาหลายล้านบาท

ส่วนข่าวจริง ต้องยกให้การเช่าพระหลวงปู่ช่วง หรือ "พระครูนนทวุฒาจารย์" อดีตเจ้าอาวาสวัดบางแพรกใต้ ซึ่งตั้งอยู่หลังเรือนจำบางขวาง อ.เมือง จ.นนทบุรี เป็นที่แสวงหาของนักเลงพระเมืองนนทบุรี โดยมีความเชื่อว่า "มีพุทธคุณด้านอยู่ยงคงกระพัน หรือหนังเหนียว" ของ นายฉลอง เรี่ยวแรง อดีต ส.ส.นนทบุรี เพื่อมอบให้เป็นที่ระลึกแก่เหล่าบรรดาเพื่อนและผู้ที่ช่วยหาเสียงในช่วงกา หรเลือกตั้ง แต่ด้วยเหตุที่นับวันเหรียญหลวงปู่ช่วงของแท้ยิ่งหายาก ในขณะที่คนอยากได้ ส.ส.ฉลองเลย นำเหรียญหลวงปู่ช่วงของปลอมที่เช่ามาซึ่งมากกว่าเหรียญหลวงปู่ช่วงของแท้ ด้วยซ้ำ เอาไปหลอมรวมกับตะกรุดของโบราณาจารย์ และโลหะศักดิ์สิทธิ์ จากนั้นก็นำพระรูปหล่อลอยองค์หลวงปู่ช่วงไปอธิษฐานจิต ขออำนาจบุญบารมีต่อหน้ารูปปั้นหลวงปู่ช่วงที่วัด ขอให้ช่วยดลบันดาลให้ผู้ที่ครอบครองบูชาอยู่ยงคงกระพัน และแคล้วคลาดปลอดภัย ทั้งนี้ได้ถวายเหรียญส่วนหนึ่งให้วัดบางแพรกเหนือเพื่อให้ประชาชนเช่าบูชานำ ปัจจัยเข้าวัด อีกส่วนหนึ่งได้เก็บไว้เพื่อแจกให้กับผู้ที่เคารพนับถือ "ครั้งหนึ่งมีผู้รับเหมาโครงการก่อสร้างของภาครัฐท่านหนึ่ง ทราบว่าผู้ใหญ่คนสำคัญที่มีส่วนในการเซ็นอนุมัติงาน ชอบสะสมเหรียญ ร.๕ มากเป็นพิเศษ โดยจัดหาให้ตามประสงค์ หลังจากนั้นไม่นานผู้ใหญ่คนที่ไปรับของก็นำเหรียญ ร.๕ นำไปให้เซียนพระตรวจสอบ หรือที่เรียกว่า "ไปแห่" ปรากฏว่าเป็นเหรียญปลอม ถึงกับทำให้เกิดอาการฉุนเฉียวแต่ไม่สามารถทำอะไรได้ ของก็รับมาแล้วโครงการก็เซ็นผ่านไปเรียบร้อยแล้วด้วย" นี่คือเรื่องเล่าของนายวันชัย สอนมีทอง ประธานฝ่ายประสานงานสื่อมวลชนสมาคมพระเครื่องพระบูชาไทย ทั้งนี้นายวันชัยยังบอกด้วยว่าการมอบพระเครื่องให้เป็นที่ระลึกถือว่าเป็น ธรรมเนียมปฏิบัติอย่างหนึ่งของคนไทย การให้เงินเป็นสิ่งตอบแทนดูเหมือนว่าจะเป็นการดูถูกดูแคลน โดยเฉพาะข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับการอนุมัติโครงการต่างๆ จึงเลี่ยงมาให้สิ่งของตอบแทนกัน ทั้งนี้เป็นที่รู้กันว่าผู้ใหญ่ท่านนั้นๆ ชอบอะไร ส่วนใหญ่จะเป็นวัตถุมงคลล้ำค่า เช่น พระชุดเบญจภาคี พระยอดขุนพล พระหลวงพ่อเงิน พระหลวงปู่ทวด ฯลฯ โดยกล้ารับด้วยความเต็มใจ ซึ่งภายหลังมีการนำมาเปลี่ยนเป็นเงินโดใช้บุคคลใกล้ชิดที่ไว้ใจได้เข้าไป ปล่อยตามแผงพระใหญ่ๆ เพื่อเสนอขายก็มีบ่อยครั้ง

        ค่านิยมพระเครื่อง

 ในภาษาเซียนของวงการนพระเครื่อง มีคำที่เกี่ยวข้องกับการซื้อขายพระอยู่ ๒ คำ คือ คำว่า "ซื้อ" ในวงการพระจะใช้คำว่า "เช่า" แทน ด้วยเหตุที่ว่า คติความเชื่อของคนไทยที่นับถือพุทศาสนาเชื่อว่าการวื้อขายพระเป็นบาป ส่วนอีกคำหนึ่งเป็นผลพวงของการเช่าพระ แทนที่จะถามว่า "ราคาเท่าไร?" ก็เปลบี่ยนเป็น "ค่านิยมเท่าไร?" ส่วนตั้งค่านิยมนั้นมีหลายเหตุผล เช่น พุทธคุณ พุทธศิลป์ อายุ ผู้สร้าง เนื้อหามวลสาร ฯลฯ นอกจากนี้แล้วยังขึ้นอยู่ที่ว่า "ใครปล่อยให้ใครเช่า" ว่ากันว่า พระองค์เดียวกันคนธรมดาทั่วไปยอมขายไม่ได้ค่านิยมเท่ากับเซียนใหญ่ อย่างไรก็ดีในการให้ของขวัญแก่เจ้าพนักงานหรือข้าราชการนั้น ได้มีข้อกำหนดไว้แล้วว่า จะให้และรับกันเกินกว่า ๓,๐๐๐ บาท ไม่ได้ ดังนั้นแม้ว่าจะอ้างกันอย่างไรเกี่ยวกับการให้ก็ให้กันเกินกว่า ๓,๐๐๐ บาท ไม่ได้อยู่นั่นเอง แต่ก็มีข้าราชการเลี่ยงโดยมักอ้างว่าพระเครื่องไม่มีราคา ราคาอยู่ที่การตกลงกัน ซึ่งแท้ที่จริงแล้วพระเครื่องมีราคาด้วยกันทั้งสิอ้น

ทั้งนี้ "คม ชัด ลึก" ได้รวบรวมข้อมูลการเช่าพระเครื่องที่ขึ้นชื่อว่ามีการเช่าแพงที่สุดของเซียน พระในสมาคมพระเครื่องพระบูชาไทย ค่านิยมของพระที่มีการเช่ากัน เช่น ค่านิยมพระเครื่อง พระสมเด็จ วัดระฆัง พิมพ์ทรงเจดีย์ ค่านิยมประมาณ ๗ ล้านบาท พระผงสุพรรณ พิมพ์หน้าแก่ ค่านิยมประมาณ ๕ ล้านบาท พระสมเด็จพิมพ์นิยม วัดไชโย จ.อ่างทอง ค่านิยมประมาณ ๑.๕ ล้านบาท พระสมเด็จจิตรลดา ปี ๒๕๐๙ ค่านิยมประมาณ ๓-๔ ล้านบาท พระสมเด็จจิตรลดา ปี ๒๕๐๘ ค่านิยมประมาณ ๒.๕ ล้านบาท ค่านิยมพระเครื่อง พระสมเด็จจิตรลดา พิมพ์เล็ก ค่านิยมประมาณ ๖ ล้านบาท

พระหลวงพ่อเงิน วัดบางคลาน พิมพ์นิยม ค่านิยมประมาณ ๕ ล้านบาท พระหลวงพ่อเงิน วัดบางคลาน พิมพ์ขี้ตา ค่านิยมประมาณ ๒ ล้านบาท พระปิดตาพิมพ์ใหญ่ หลวงพ่อแก้ว วัดเครือวัลย์ จ.ชลบุรี ค่านิยมประมาณ ๙ ล้านบาท เหรียญกรมหลวงชุมพร พิมพ์ข้าวหลามตัด ค่านิยมประมาณ ๑ ล้านบาท พระหลวงปู่เอี่ยม วัดหนัง ธนบุรี ค่านิยมประมาณ ๒ ล้านบาท พระปิดตาหลวงปู่เอี่ยม วัดสะพานสูง พิมพ์ชะลูดใหญ่ (พระปิดตาหลวงปู่เอี่ยม องค์นินจา) ค่านิยมประมาณ ๓ ล้านบาท เหรียญหล่อเจ้าสัว เนื้อเงิน หลวงปู่บุญ วัดกลางบางแก้ว ค่านิยมประมาณ ๒ ล้านบาท พระรูปหล่อหลวงปู่ทวด รุ่นเลขใต้ฐาน ค่านิยมประมาณ ๗.๕ แสนบาท

เหรียญหลวงปู่กลั่น วัดพระญาติฯ จ.พระนครศรีอยุธยา ค่านิยมประมาณ ๓ ล้านบาท พระรูปหล่อหลวงพ่อเดิม วัดหนองโพ พิมพ์นิยม ค่านิยมประมาณ ๑.๕ ล้านบาท พระกริ่งไพรีพินาศ วัดบวรฯ ค่านิยมประมาณ ๒.๕ แสนบาท เหรียญในหลวงทรงพระผนวช (เนื้อทองแดง บล็อกนิยม) ค่านิยมประมาณ ๒.๕ แสนบาท เหรียญในหลวงทรง ครองราชย์ครบ ๓ รอบ ปี ๒๕๐๖ เนื้อทองคำ ค่านิยมประมาณ ๒.๕-๓ แสนบาท เขี้ยวเสือแกะหลวงพ่อปาน วัดคลองด่าน ค่านิยมประมาณ ๑ ล้านบาท "เรื่อง / ภาพ ไตรเทพ ไกรงู" คมชัดลึก