พระกริ่งไพรีพินาศ วัดบวรนิเวศวิหาร ปี 2495

พระกริ่งไพรีพินาศ ปี 2496 หนึ่งในพระกริ่งของวัดบวรนิเวศวิหาร ที่พระกริ่งไพรีพินาศ มีชื่อเสียงและเป็นที่นิยมสะสมอย่างกว้างขวางในแวดวงนักนิยมสะสมพระเครื่อง ด้วยนาม "ไพรีพินาศ" เป็นนามของพระพุทธรูปศิลา ศิลปะบายน ประทับนั่งแสดงปางประทานอภัย ซึ่งมีผู้นำมาถวายพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ในสมัยที่ทรงผนวชและประทับที่วัดบวรนิเวศวิหาร อันเป็นช่วงที่ในราชสำนักเกิดเหตุการณ์วุ่นวายแล้วสามารถคลี่คลายลงได้ จึงถือกันว่าเป็นพระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์ที่บันดาลให้ศัตรูพ่ายแพ้ภัยตนเอง พระองค์จึงทรงพระราชทานนามว่า "พระไพรีพินาศ" อันเป็นเครื่องเตือนสติให้พึงกำจัดกิเลส ที่จะเป็นไพรีในใจตนเองครับผม ในปี พ.ศ.2495 สมเด็จพระวชิรญาณวงศ์ สมเด็จพระสังฆราชเจ้า สกลมหาสังฆปริณายก มีพระชนมายุครบ 80 พรรษา พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ได้ทรงรับบำเพ็ญกุศลฉลองพระชนมายุถวายเป็นพระราชกุศล และในปี พ.ศ.2496 ได้มีการประกอบพิธีเททองหล่อพระพุทธปฏิมา ทีฆายุมหมงคล จัดสร้างพระเครื่องวัตถุมงคลนามว่า "พระไพรีพินาศ" โดยจำลองพุทธลักษณะของ พระไพรีพินาศ เดิมมีทั้ง พระบูชา พระกริ่ง พระชัยวัฒน์ เหรียญ ตลอดจนหม้อน้ำมนต์

พระกริ่งไพรีพินาศ วัดบวร 

พระกริ่งไพรีพินาศ ปี 2496 ใช้กรรมวิธีการสร้างตามแบบตำนานพระกริ่งที่ได้ตกทอดมาตั้งแต่สมัยสมเด็จพระมหาสมณเจ้ากรมพระยาปวเรศวริยาลงกรณ์ และมีพุทธลักษณะที่เป็นเอกลักษณ์โดยเฉพาะคือ เนื้อโลหะที่สร้างเป็นเนื้อทองเหลืองที่มีลักษณะพิเศษ ถึงแม้จะผ่านเวลาเนิ่นนานสีสันยังคงเป็นสีเหลืองสดใสที่อมเขียวอย่างเจือจาง เล็กน้อย กรรมวิธีการสร้างเป็นพุทธศิลปะการเทแบบโบราณ ไม่มีการแต่งผิวหรือแต่งองค์พระ และหล่อโบราณ โดยใช้ "ดินขี้วัว" อันเป็นสูตรสำคัญในการหล่อพระพุทธปฏิมามาแต่สมัยอดีตหลายร้อยปี ทำให้เกิดเอกลักษณ์สำคัญอีกประการหนึ่งคือ ที่ผิวขององค์พระจะปรากฏดินขี้วัวที่จับบนผิวพระไม่หนาเป็นปึก จะจับอยู่ในรูพรุนละเอียดทั้งองค์พระ และสีของดินขี้วัวจะเป็นสีเขียวอมดำเข้ม

พระกริ่งไพรีพินาศ วัดบวร ปี2496 หลายท่านจะเล่นเป็น พระกริ่งไพรีพินาศ วัดบวรนิเวศวิหาร ปี 2495 จะมีขนาดเท่ากันทุกองค์ และจากการถอดหุ่นเทียนด้านข้างโดยรอบขององค์พระจะเป็น "ตะเข็บ" ซึ่งเกิดจากการประกบแม่พิมพ์ พุทธลักษณะ เม็ดพระศกด้านหน้าเป็นเม็ดกลมโต มี 9 เม็ด ที่พระเนตรจะมีเม็ดตาดำรูปกลมแบน ค่อนข้างนูนต่ำ พระหัตถ์ข้างขวาหงายขึ้น ฐานด้านหลังด้านล่างเป็นตัวหนังสือบุ๋ม "ไพรีพินาศ" ซึ่งติดคมชัด มีตำหนิที่ก้นของ พระกริ่งไพรีพินาศ เป็นรอยตะไบและรอยเสี้ยน อันเกิดจากร่องรอยของการตะไบให้เรียบหลังจากการอุดก้นหลังใส่เม็ดพระกริ่งลงไป อันนับเป็นตำหนิสำคัญของการดูพระแท้ทีเดียว และสัณฐานขององค์พระด้านขวาจะยกสูงส่วนด้านซ้ายจะทรุดต่ำเล็กน้อย

การจัดสร้างพระกริ่งไพรีพินาศ ปี 2496 แบ่งเป็น 2 พิมพ์ คือ พิมพ์ฐานบัวเหลี่ยม และพิมพ์ฐานบัวแหลม ซึ่งต่างกันตรงฐานบัว ตามชื่อของพิมพ์ คือ บัวเหลี่ยมและบัวแหลม นอกจากนี้ เกสรบัวของพิมพ์บัวแหลมจะค่อนข้างชัดกว่า และอีกประการคือ เม็ดพระศกด้านหลังของพิมพ์บัวเหลี่ยมจะเป็นเม็ดกลมโตเหมือนด้านหน้า แต่พิมพ์บัวแหลมจะไม่ติดเป็นเม็ดกลม พระคาถาบูชาพระไพรีพินาศ นับแต่นั้นมาจนถึงปัจจุบัน ด้วยความศรัทธาของพุทธศาสนิกชนอย่างกว้างขวาง ในโอกาสมงคลต่างๆ ของวัดบวรนิเวศวิหาร จึงมีการจัดสร้างพระไพรีพินาศและ พระกริ่งไพรีพินาศ วัดบวรสืบต่อกันมาครับผม ข่าวพระเครื่อง

ที่มา...www.khaosod.co.th
คอลัมน์ พันธุ์แท้พระเครื่อง
วันที่ 14 ธันวาคม พ.ศ. 2551 ปีที่ 18 ฉบับที่ 6590 ข่าวสดรายวัน
โดย ราม วัชรประดิษฐ์