หลวงปู่เพ็ง ฐิติโก หรือ พระครูสถิตธรรมสุนทร
อดีตเจ้าคณะตำบลหนองเม็ก อดีตเจ้าอาวาสวัดกุดน้ำใส ต.หนองเม็ก อ.นาเชือก
จ.มหาสารคาม เป็นพระเกจิเรืองวิทยาคมมีชื่อเสียงโด่งดังในพื้นที่มหาสารคาม
หลวงปู่เพ็ง
วัดกุดน้ำใสได้รับสืบทอดปฏิปทาและวิทยาคมจากหลวงปู่ทอง กัลยาณธัมโม
วัดบ้านหนองเลา พระเกจิชื่อดังอดีตเจ้าคณะอำเภอนาเชือก จ.มหาสารคาม
ซึ่งเป็นพระร่วมสมัยกับหลวงปู่มี กันตสีโล วัดป่าสันติธรรม (ดงส้มป่อย)
อัตโนประวัติ มีนามเดิมว่า เพ็ง ชาลี เกิดในปี พ.ศ.2471 ณ บ้านแฮด ต.ดอนกอก
อ.นาโพธิ์ จ.บุรีรัมย์ เป็นบุตรของพ่อเคนและแม่จันทร์ดี ชาลี
ครอบครัวประกอบอาชีพทำไร่ทำนา
ช่วงวัยเด็กหลังจบการศึกษาชั้นประถมปีที่ 4
ได้ลาออกมาช่วยงานครอบครัวหาเลี้ยงชีพ
เมื่ออายุครบบวช 20 ปีบริบูรณ์
ได้พิธีอุปสมบทเป็นพระภิกษุ ณ วัดบ้านดอนดู่ อ.พุทไธสง จ.บุรีรัมย์
โดยมีหลวงพ่อเติ่ง ธัมมโชโต วัดบ้านดอนดู่ เป็นพระอุปัชฌาย์
ภายหลังอุปสมบทแล้ว ด้วยความต้องการศึกษาพระธรรมวินัย
ได้เดินทางมาจำพรรษาที่วัดมะหม้อ อ.พยัคฆภูมิพิสัย จ.มหาสารคาม
ซึ่งเป็นสำนักเรียนที่มีชื่อเสียงในยุคนั้น ท่านมุมานะศึกษาเล่าเรียน
สามารถสอบได้นักธรรมชั้นตรี-โท-เอก ตามลำดับ
ต่อมา
ได้รับการแต่งตั้งเป็นครูสอนปริยัติธรรมประจำสำนักงานศาสนศึกษาวัดมะหม้อและเป็นกรรมการตรวจสอบนักธรรมสนามหลวง
ครั้นเมื่อวัดกุดน้ำใส ต.หนองเม็ก อ.นาเชือก ขาดแคลนพระผู้ใหญ่
บรรดาญาติโยมได้นิมนต์ท่านให้มาอยู่จำพรรษาที่วัดแห่งนี้
ซึ่งหลวงปู่รับนิมนต์จำพรรษาอยู่ที่นี่จวบจนวาระสุดท้าย
หลวงปู่เพ็ง
ให้ความสนใจศึกษาด้านวิทยาคม ในยุคนั้นชื่อเสียงของหลวงปู่ทอง วัดบ้านหนองเลา
โด่งดังในพื้นที่จังหวัดมหาสารคาม ควบคู่กับหลวงปู่มี กันตสีโล
ท่านจึงขอฝากตัวเป็นศิษย์เล่าเรียนกับหลวงปู่ทอง ที่ได้เมตตาถ่ายทอดวิชาให้จนหมด
วัตรปฏิบัติของท่านหลังออกพรรษาทุกปี ท่านจะออกธุดงควัตร
ไปตามป่าเขาลำเนาไพรหลายแห่งในภาคอีสาน
บางครั้งต้องเผชิญหน้ากับสัตว์ร้ายในระยะประชิด
ท่านก็แผ่เมตตาทำให้สัตว์เหล่านั้นไม่กล้ำกรายเข้ามาทำร้ายท่านแต่อย่างใด
ด้วยความที่เป็นพระเคร่งครัดในพระธรรมวินัยจึงได้รับการยกย่องว่าเป็นพระกัมมัฏฐานรูปหนึ่งที่พุทธศาสนิกชนกรบไหว้ได้อย่างสนิทใจ
แต่ละวันจะมีญาติโยมจากทั่วสารทิศเดินทางมากราบนมัสการและประพรมน้ำพุทธมนต์
รวมทั้งวัตถุมงคลเหรียญรูปเหมือนที่เข้มขลังจากหลวงปู่เพ็งอย่างล้นหลาม
นอกจากนี้ ท่านยังให้ความสำคัญทางด้านการศึกษา
ได้จัดตั้งสำนักเรียนพระปริยัติธรรม
เนื่องจากเห็นว่าผู้มาบวชเรียนล้วนมาจากครอบครัวที่ยากจน
ท่านส่งเสริมให้พระภิกษุสามเณรในปกครองศึกษาพระธรรมวินัยอย่างแตกฉานพร้อมนำไปปฏิบัติและอบรมสั่งสอนญาติโยมให้ดำเนินชีวิตอย่างเป็นสุข
สำหรับหัวข้อธรรมที่หลวงปู่เพ็ง พร่ำสอนญาติโยมมาโดยตลอด
จะเป็นหลักธรรมง่ายๆ คือ การรักษาศีล 5
เพราะท่านทราบดีว่าญาติโยมล้วนเป็นปุถุชนคนธรรมดา
ที่ยังไม่สามารถตัดกิเลสได้ทั้งหมด จะให้ถือศีลมากกว่านี้ก็คงทำไม่ได้ขอให้มีศีล 5
ไว้ในใจก็พอแล้ว และอย่าเป็นคนเห็นแก่ตัวเห็นแก่ได้ ต้องรู้จักการทำบุญให้ทาน
เพียงแค่นี้ชีวิตก็จะพานพบแต่ความสงบสุขแล้ว
ลำดับด้านปกครองสงฆ์ พ.ศ.2505
เป็นเจ้าอาวาสวัดกุดน้ำใส พ.ศ.2514 เป็นรองเจ้าคณะตำบลหนองเม็ก พ.ศ.2515
เป็นเจ้าคณะตำบลหนองเม็ก พ.ศ.2524 เป็นพระอุปัชฌาย์
ลำดับสมณศักดิ์
พ.ศ.2527 ได้รับพระราชทานสมณศักดิ์เป็นพระครูชั้นตรีที่ พระครูสถิตธรรมสุนทร
พ.ศ.2536 ได้รับพระราชทานเลื่อนสมณศักดิ์เป็นพระครูชั้นโท ในราชทินนามเดิม
ช่วงบั้นปลายชีวิต หลวงปู่เริ่มมีอาการอาพาธบ่อยครั้ง สุดท้าย
หลวงปู่เพ็งได้มรณภาพลงอย่างสงบด้วยโรคชรา เมื่อวันที่ 4 มีนาคม 2541 สิริอายุ 70
พรรษา 50
คุณงามความดีของท่านกลายเป็นสิ่งเตือนใจให้ทุกคนรำลึกถึงคุณความดีของหลวงปู่เพ็ง
ไปตราบนานเท่านาน ข่าวพระเครื่อง
ที่มา...หนังสือพิมพ์ข่าวสด