พุทธศาสนสุภาษิต |
คำแปล |
อปฺปมาโท อมตํปทํ. |
ความไม่ประมาท
เป็นทางไม่ตาย. |
อปฺปมาทญฺจ เมธาวี ธนํ เสฏฐํว
รกฺขติ. |
ปราชญ์ย่อมรักษาความไม่ประมาทไว้
เหมือนทรัพย์ประเสริฐสุด. |
อปฺปมาทํ ปสํสนฺติ. |
บัณฑิตย่อมสรรเสริญความไม่ประมาท. |
อปฺปมาเท ปโมทนฺติ. |
บัณฑิตย่อมบันเทิงในความไม่ประมาท. |
อปฺปมตฺตา น มียนฺติ. |
ผู้ไม่ประมาท ย่อมไม่ตาย. |
อปฺปมตฺโต หิ ฌายนฺโต ปปฺโปติ วิปุลํ สุขํ. |
ผู้ไม่ประมาทพินิจอยู่
ย่อมถึงสุขอันไพบูลย์. |
อปฺปมตฺโต อุโภ อตฺเถ อธิคฺคณฺหาติ ปณฺฑิโต. |
บัณฑิตผู้ไม่ประมาท
ย่อมได้รับประโยชน์ทั้งสอง. |
อปฺปมาเทน สมฺปาเทถ. |
ท่านทั้งหลายจงยังความไม่ประมาทให้ถึงพร้อม. |
อปฺปมาทรตา โหถ. |
ท่านทั้งหลายจงเป็นผู้ยินดีในความไม่ประมาท. |
อปฺปมตฺโต ปมตฺเตสุ สุตฺเตสุ
พหุชาคโร อพลสฺสํว สีฆสฺโส หิตฺวา ยาติ
สุเมธโส. |
คนมีปัญญาดี ไม่ประมาทในเมื่อผู้อื่นประมาท
มักตื่นในเมื่อ ผู้อื่นหลับ ย่อมละทิ้ง (คนโง่) เหมือนม้าฝีเท้าเร็ว
ทิ้งม้าไม่มีกำลัง ไปฉะนั้น. |
อุฏฺฐานวโต สติมโต
สุจิกมฺมสฺส นิสมฺมการิโน สญฺญตสฺส จ ธมฺมชีวิโน อปฺปมตฺตสฺส
ยโสภิวฑฺฒติ. |
ยศย่อมเจริญ แก่ผู้มีความหมั่น มีสติ
มีการงานสะอาด ใคร่ครวญแล้วทำ ระวังดีแล้ว เป็นอยู่โดยธรรม
และไม่ประมาท. |
มา ปมาทมนุญฺเชถ มา
กามรติสนฺถวํ อปฺปมตฺโต หิ ฌายนฺโต ปปฺโปติ ปรมํ สุขํ. |
อย่ามัวแต่ประมาท อย่ามัวแต่สนิทชิดชอบในกาม
เพราะผู้ไม่ ประมาท พิจารณาอยู่ ย่อมถึงบรมสุข. |
อปฺปมตฺตา สตีมนฺโต สุสีลา โหถ
ภิกฺขโว สุสมาหิตสงฺกปฺปา สจิตฺตมนุรกฺขถ. |
ภิกษุทั้งหลาย ! พวกเธอจงเป็นผู้ไม่ประมาท มีสติ
มีศีลดีงาม ตั้งความดำริไว้ให้ดี คอยรักษาจิตของตน. |
อปฺปมาทรตา โหถ สจิตฺตมนุกฺขถ ทุคฺคา
อุทฺธรถตฺตานํ ปงฺเก สนฺโนว กุญฺชโร. |
ท่านทั้งหลาย จงยินดีในความไม่ประมาท
คอยรักษาจิต ของตน, จงถอนตนขึ้นจากหล่ม
เหมือนช้างที่ตกหล่มถอนตนขึ้น ฉะนั้น. |
อปฺปมาทรโต ภิกฺขุ ปมาเท ภยทสฺสิ วา สญฺโญชนํ อณุ
ถูลํ ฑหํ อคฺคีว คจฺฉติ. |
ภิกษุยินดีในความไม่ประมาท
หรือเห็นภัยในความประมาท ย่อมเผาสังโยชน์น้อยใหญ่ไป
เหมือนไฟไหม้เชื้อน้อยใหญ่ไปฉะนั้น. |
อปฺปมาทรโต ภิกฺขุ ปมาเท ภยทสฺสิ วา อภพฺโพ
ปริหานาย นิพฺพานสฺเสว สนฺติเก. |
ภิกษุยินดีในความไม่ประมาท
หรือเห็นภัยในความประมาท เป็นผู้ไม่ควรเพือจะเสื่อม ( ชื่อว่า )
อยู่ใกล้พระนิพพานทีเดียว. |
เอวํวิหารี สโต อปฺปมตฺโต ภิกฺขุ จรํ หิตฺวา
มมายิตานิ ชาติชรํ โสกปริทฺทวญฺจ อิเธว วิทฺวา ปชเหยฺย ทุกฺขํ. |
ภิกษุผู้มีธรรมเป็นเครื่องอยู่อย่างนี้ มีสติ ไม่ประมาท
ละความ ถือมั่นว่าของเราได้แล้วเที่ยวไป เป็นผู้รู้ พึงละชาติ ชรา
โสกะ ปริเทวะ และทุกข์ ในโลกนี้ได้. |
อุฏฺฐาเนนปฺปมาเทน สญฺญเมน ทเมน จ ทีปํ กยิราถ
เมธาวี ยํ โอโฆ นาภิกีรติ. |
คนมีปัญญา พึงสร้างเกาะ ที่น้ำหลากมาท่วมไม่ได้
ด้วยความ หมั่น ความไม่ประมาท ความสำรวม
และความข่มใจ. |