ศรัทธา คือ ความเชื่อครับ  เป็นเรื่องของการศึกษาอบรม หรือได้รับการเลี้ยงดู จากบุพการี ครอบครัว หรือจากประสบการณ์ที่ตนเองได้รับ   ผมเป็นครอบครัวชาวพุทธก็จริง แต่ก็มิใช่ว่า คุณพ่อคุณแม่จะเคร่งครัดอะไรนัก ก็ตักบาตรทำบุญ ตามเทศกาลและธรรมเนียมเท่านั้น   ยิ่งพระเครื่องวัตถุมงคลด้วยแล้ว ท่านทั้งสองแทบไม่เคยเล่า หรือพูดถึงเลย  ผมมีประสบการณ์ในเรื่องพระเครื่องด้วยตัวเอง อาจเป็นเพราะบุญก่อนก็อาจเป็นได้     เมื่อมีนักมายากลไปเปิดการแสดงที่บ้านผม ตลาดโคกสวาย ต.สายออ อ.โนนไทย จ.นครราชสีมา   เมื่อปี พ.ศ.2506  ตอนนั้น ผมยังเรียนอยู่ชั้นประถมปีที่ 3  เมื่อหมอกลไปเปิดทำการแสดง  ซึ่งส่วนใหญ่ก็เป็นวันหยุดเสาร์-อาทิตย์  ห่างจากบ้านผมไปไม่ถึง 100 เมตร      เสียงรัวกลองฉิ่งฉาบของหมอกลแผดเสียงเรียกคนดู   ผมได้ยินวางภารกิจ ก็วิ่งอ้าวมานั่งยอง  ๆ จองที่ข้างหน้าสุด    เมื่อหมอกลมองหาหน้าม้าหรือคนที่จะช่วยจับโน่นหยิบนี่  ผมจึงเป็นเด็กขาประจำที่หมอกล จูงตัวไปใช้งานเสมอ     เสาร์วันหนึ่ง  หมอกลมาเปิดการแสดง   แล้วเลือกให้ผมไปเป็นผู้ช่วยเหมือนเดิม   เมื่อหมอกลเล่นมายากลสาระพัดแล้ว ก็ตบท้ายด้วยเอางูกับพังพอนมากัดกัน    จากนั้น ก็พักการแสดง แล้วเอายาโน่นนี่มาขาย   แถมด้วย นำพระเครื่องนัยว่า  หมอกลไปเล่นทางภาคใต้ แล้วไปเช่ามาจากวัดช้างให้ จ.ปัตตานี  มีมาฝากท่านที่สนใจและศรัทธาไม่มากนัก โดยให้เช่าองค์ละ 5 บาท   (เงินห้าบาทสมัยโน้น ถ้าเทียบกับทุกวันนี้ ก็สัก 500 เห็นจะได้)  ผู้คนก็ยังไม่ค่อยสนใจนัก      หมอกลมีกลยุทธ์พิเศษ ด้วยการปล่อยงูเห่าออกมา  และโชว์ว่างูเห่ายังมีเขี้ยวมีพิษร้ายแรง   แกพยายามให้งูที่เลื้อยไปมา แผ่แม่เบี้ย  แล้วแกหันไปหยิบ หลวงปู่ทวด (สมัยนั้น มักนิยมเรียกว่าหลวงพ่อทวด)  นำมาทำปากขมุบขมิบอาราธนาอยู่ชั่วครู่ แล้วกำไว้ที่มือขวา  เอามือที่มีพระถืออยู่ไปกดหัวงูเห่า  งูเห่าก็ย่อตัวลง แล้วเลื้อยไปรอบ ๆ   แกทำอย่างนี้หลายต่อหลายครั้ง  และคุยว่า หลวงพ่อทวดเป็น พระโพธิสัตว์เจ้า ที่ศักดิ์สิทธิ์ มีประวัติที่น่าทึ่ง เพราะมีพญางูใหญ่มาขดในอู่ที่ท่านเป็นเด็กทารกนอนหลับอยู่ที่ชายทุ่ง  แล้วคายลุกแก้วกายสิทธิ์ไว้    จึงถือว่า ใครที่มีพระเครื่องหลวงปู่ทวด โดยเฉพาะที่เป็นเนื้อว่านดินกากยายักษ์  จะสามารถป้องกันไว้จากงูร้าย หรืออสรพิษได้       จากนั้น ผู้คนที่มารุมล้อมดูกล   ก็สนใจเช่าพระนั้นเกือบหมด        ผมมองดูด้วยความสนเท่ห์  ที่สุดผมก็ได้รับแจกพระเครื่องหลวงปู่ทวดมา 1 องค์    พร้อมพระคาถา "นะโม โพธิสัตโต อาคันติมายะ อิติภะคะวา"  มาก็นำมาถักด้วยเส้นลวดทองแดง  นำสายร่มมาเป็นสร้อยแขวนคอ  ไปไหนมาไหนก็อาราธนาตามฝอยคาถาที่หมอกลแนบให้มา      วันหนึ่งผมถูกรถจักรยานยนต์ชน สลบไปหลายชั่วโมง  แรงรถชน ผมน่าจะถึงตายหรือเจ็บสาหัส แขนขาหัก  แต่รอดมาได้ ก็ด้วยอภินิหารย์ของหลวงปู่ทวดนี่เอง     ไว้วันหลังจะเล่าต่อครับ  เดี๊ยวจะยืดยาวเกินไป   สวัสดีครับ