เซียนพระต้องเรียนรู้ดูพระเป็นทุกประเภท เซียนพระอิ่ว ท่าพระจันทร์
นี่คือ...ความคิดเห็นของ ชวลิต กิตตพันธ์โสภณ หรือ "อิ่ว ท่าพระจันทร์ ร้านพระเลขที่ ๑ สนามพระท่าพระจันทร์ ผู้โชคดีได้ทำเลที่ตั้งร้านโดดเด่นเป็นสง่ากว่าเพื่อน ใครเข้าสนามพระแห่งนี้ จะต้องเห็นแผงพระของ อิ่ว ท่าพระจันทร์ ก่อนเพื่อน นับเป็นชัยภูมิที่ได้เปรียบ จึงไม่น่าสงสัยว่า ทำไมในแต่ละวัน อิ่ว จึงมีการซื้อขายพระอยู่ตลอดเวลา แม้ว่าจะเป็นช่วงเศรษฐกิจไม่ดี อย่างเช่นทุกวันนี้ก็ตาม

"ผมขายพระได้เรื่อยๆ มากน้อย ถูกแพงเป็นอีกเรื่องหนึ่ง แต่ขายได้ทุกวัน มีลูกค้าขาประจำมาอุดหนุนอยู่เสมอ เพราะผมขายแต่พระแท้ ราคาก็ไม่แพง ซื้อมาขายไป กำไรนิดหน่อยก็พอแล้ว บางองค์ขายเท่าทุน หรือขาดทุนก็มี (เพราะลืมต้นทุน) เห็นเป็นพวกๆ กันก็แบ่งปันกันไป จะไปเอาอะไรกันหนักหนา เห็นหน้ากันทุกวัน แบ่งกันกินแบ่งกันใช้ จะได้อยู่เห็นหน้ากันนานๆ" อิ่วกล่าวอย่างอารมณ์ดี

เซียนพระ อิ่ว ท่าพระจันทร์ เป็นเซียนพระรุ่นเก่า เล่นพระมานานกว่า ๓๕ ปี เป็นที่รู้จักกันทั่ววงการพระว่า อิ่วเป็นผู้เชี่ยวชาญชำนาญเรื่องเหรียญพระเกจิอาจารย์ทั่วประเทศทุกยุคทุกสมัย รวมทั้งเหรียญพระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์ที่มีการสร้างกันมานานแล้ว และเหรียญที่ระลึกต่างๆ จนได้รับการยกย่องว่า สายตาเฉียบขาดมาก หยิบเหรียญขึ้นมาวางบนฝ่ามือ มองแปล๊บเดียวก็บอกได้ทันทีว่า แท้ หรือ ปลอม ไม่ต้องส่องดูด้วยแว่นขยายแต่อย่างใด "หน้าเพี้ยน ก็ตีเก๊ไปได้เลย" อิ่วบอกอย่างมั่นใจ โดยให้เหตุผลว่า ใบหน้าของหลวงพ่อที่ ปรากฏบนเหรียญนั้น หากผิดเพี้ยนแตกต่างไปจากที่เคยพบเห็นมาก่อน ก็ต้องเป็นเหรียญเก๊แน่นอน การทำเหรียญเก๊ ไม่ว่าจะฝีมือใคร เก่งกล้าแค่ไหนย่อมทิ้งร่องรอยความแตกต่างให้เห็นเสมอ ตรงจุดนี้เป็นสิ่งสำคัญ ที่นักสะสมต้องเรียนรู้และจดจำให้แม่นยำที่สุด

อิ่วบอกด้วยว่า บางคนพอจะมีความรู้อยู่บ้าง แต่พลาดไปเช่าพระผิดเป็นพระปลอม ก็เพราะความประมาท ความโลภมากกว่า อีกอย่างหนึ่ง คือยังมีความละเอียดรอบคอบไม่เพียงพอ คนที่จะเก่งได้ในวงการพระจะต้องเป็นคนละเอียดรอบคอบมากกว่าคนทั่วไปหลายเท่า และจะต้องฝึกฝนหาความรู้ข้อมูลต่างๆ ประวัติพระเกจิอาจารย์อย่างชนิดเจาะลึกให้มากๆ และที่สำคัญสุด คือต้องพยายามหาพระแท้มาศึกษาหาความจริงจากองค์พระนั้นโดยตรง และต้องละเอียดมากๆ ด้วย

กว่าจะมาเป็นเซียนพระ อิ่ว ท่าพระจันทร์ เป็นชาวอินทร์บุรี จ.สิงห์บุรี ต่อมาเมื่อปี ๒๔๙๙ เรียนหนังสือจบชั้นมัธยมที่บ้านก็เข้ามาเรียนต่อที่โรงเรียนไพศาลศิลป์ ละแวกโรงพยาบาลหัวเฉียว ยศเส ขณะเรียนหนังสือพอมีเวลาว่างก็มักจะไปดูผู้ใหญ่ซื้อขายพระกันที่ใต้ถุนศาลาอาญา สนามหลวง บาร์มหาผัน ก็ดูไปงั้นแหละ ไม่มีเงินซื้อพระกับเขาหรอก แต่ใจมันชอบทางนี้ พอเรียนจบ ก็กลับไปอยู่บ้านที่อินทร์บุรี ไปเรียนตัดเสื้อผ้า พอรู้เรื่องดีแล้วก็ย้อนกลับมากรุงเทพฯ อีกครั้งหนึ่ง ประมาณปี ๒๕๐๘ โดยเปิดร้านตัดเสื้อผ้า ทำอยู่ได้ ๑๐ กว่าปีก็เลิก ช่วงที่ตัดเสื้อผ้าอยู่นั้น ได้ไปหาเช่าพระตามที่ต่างๆ เพราะว่าพอมีเงินบ้างแล้ว ก็ได้พระแท้บ้างเก๊บ้างเป็นของธรรมดา องค์ไหนเคยได้ของเก๊มาแล้วก็จำเอาไว้ จะได้ไม่หลวมตัวซื้อมาอีก ประมาณปี ๒๕๑๖ ได้เข้ามาซื้อขายพระในสนามท่าพระจันทร์ ซื้อมาขายไป ขณะเดียวกันก็ได้รับความรู้จากผู้ใหญ่ในสนาม ร่วมทั้งรุ่นพี่ ได้สอนวิธีดูพระแท้ให้ด้วยความเมตตา ส่วนพระปลอมเป็นอย่างไรก็หาดูได้ไม่ยาก

ได้จังหวะดี ปี ๒๕๑๘ มีแผงพระว่าง จึงเซ้งต่อทันที คราวนี้เปิดร้านพระอย่างเต็มตัว โดยเอาเหรียญและพระที่เช่าเก็บเอาไว้มากมายมาวางขายเต็มแผงไปหมด ด้วยเหตุที่แผงพระนี้มี เหรียญพระคณาจารย์ต่างๆ มากเป็นพิเศษ ทำให้ เซียนพระสายเหรียญรุ่นใหญ่ ในสมัยนั้น เข้ามานั่งพูดคุยสนทนากันอยู่เสมอ อย่างเช่น อ.เภา ศกุนตะสุต ประสาน เสรีนุกูล กวง ฮิตาชิ สามารถ คงสัตย์ ฯลฯ ตรงจุดนี้ ทำให้ อิ่ว ได้รับความรู้เรื่องเหรียญมากเป็นพิเศษ จากการพูดคุยของเซียนพระรุ่นพี่ และคำแนะนำต่างๆ ด้วยเหตุนี้จึงทำให้ อิ่ว ท่าพระจันทร์ กลายเป็น เซียนพระสายเหรียญ ไปโดยปริยาย ในทุกวันนี้ เซียนเหรียญรุ่นเก่าๆ ได้ลาโลกนี้ไปหลายท่านแล้ว อิ่ว ท่าพระจันทร์ จึงถือได้ว่าเป็น เซียนเหรียญรุ่นอาวุโส ก็ว่าได้ ขณะเดียวกัน จากการซื้อๆ ขายๆ พระในสนามทุกวัน ทำให้อิ่วต้องสนใจในพระประเภทอื่นๆ ไปด้วย เพราะไม่รู้พระสายอื่นก็อาจจะพลาดโอกาสไปได้อย่างง่ายๆ เช่นกัน

การเรียนรู้พระประเภทอื่นย่อมได้เปรียบ ใครเอาพระอะไรมาขาย ก็สามารถซื้อได้ทันที บางครั้งการตัดสินเพียงเสี้ยววินาที อาจจะได้กำไรเป็นแสน หากเราเฉียบ และแม่นยำ ในพระทุกประเภท ในส่วนของการศึกษาเรื่องเหรียญ อิ่วแนะนำว่า ให้ดูที่ ขอบเหรียญ เป็นดีที่สุด โดยเฉพาะประเภท ขอบตัด (ขอบที่ตัดด้วยเครื่องปั๊มเหรียญ) หากเคยเห็นเหรียญแท้มาก่อน ให้จำขอบตัดให้แม่น หากไปพบเห็นเหรียญรุ่นเดียวกันพิมพ์เดียวกัน ถ้าขอบตัดไม่เหมือนที่เคยเห็นมาก่อน ก็ให้สงสัยไว้ก่อนว่า อาจจะปลอมก็ได้ จากนั้นจึงไปพิจารณาส่วนอื่นๆ ประกอบ โดยเฉพาะ ใบหน้า ของหลวงพ่อ (หรือพระพุทธ) หากผิดเพี้ยนไปจากที่เคยพบเห็น ก็เป็นอันจบ เหรียญที่เอามาพิจารณานี้ ปลอมแน่นอน

การเรียนรู้เรื่องเหรียญ รวมทั้งพระทั่วๆ ไป ต้องพยายามหาของจริงมาศึกษาให้ได้ หนังสือพระที่มีคุณภาพ ลงแต่พระแท้ ก็ให้หามาศึกษา เรื่องที่เขาลงแนะนำก็ให้จดจำเอาไว้ สื่อพวกนี้ช่วยได้มาก แต่ก็ต้องระวัง ตำราพระปลอม เอาไว้ด้วย เพราะเวลานี้มีนิตยสารพระบางฉบับ ตำราพระบางเล่ม มีของปลอมแทรกอยู่มากพอสมควร เนื่องจากการซื้อขายพระ ทำกำไรได้ดี ซื้อขายคล่อง จึงทำให้มิจฉาชีพผลิต พระปลอม ออกมาสนองความต้องการของตลาด จึงต้องจำเอาไว้เสมอ ว่าพระทุกชนิดมี ของปลอม วางขายอยู่ด้วยทั้งนั้น จะเป็นพระปลอมแบบง่ายๆ หรือแบบคาบลูกคาบดอก หรือปลอมแบบเฉียบขาด ก็เป็นอีกเรื่องที่ต้องศึกษาอยู่เสมอ ข้อสำคัญ คือทุกครั้งที่ซื้อพระ ต้องซื้อจากแหล่งที่เชื่อถือได้ ต้องรู้จักคนขายพระ ถ้าหากเป็น คนดี มีความซื่อสัตย์สุจริต จริงใจกับลูกค้า คนพวกนี้จะไม่กล้าขาย พระปลอม ให้ลูกค้าอย่างแน่นอน และส่วนใหญ่จะไม่มี พระปลอม อยู่ในมือด้วยซ้ำไป เพราะเกียรติยศชื่อเสียงไม่ใช่จะสร้างขึ้นได้ในช่วงระยะเวลาสั้นๆ ต้องใช้เวลาเป็นนานปี หากมีพระปลอมอยู่ในมือเพียงองค์เดียว ชื่อเสียงที่มีอยู่ก็จะพังพินาศไปทันที วงการพระเป็นวงการที่ไม่กว้างมากมัก ใครทำอะไรชั่ว เดี๋ยวเดียวก็รู้กันทั่ว และไม่มีใครคบหา ลูกค้าก็จะไม่กล้าซื้อพระจากเขาอีก

เซียนพระผู้ใหญ่ หรือคนรุ่นใหม่ ที่มีจิตสำนึกในการทำความดี เป็นแบบอย่างที่ดีของวงการพระ จึงระมัดระวังในเรื่องนี้มากเป็นพิเศษ เพราะทุกคนต้องการให้วงการพระเป็นที่เชื่อถือของทุกๆ คน ไม่ว่าจะเป็นวงการไหนก็ตาม "อนาคตของวงการพระ ยังคงไปได้เรื่อยๆ แม้ว่าเศรษฐกิจจะไม่ดี อย่างที่คนบ่นกันในขณะนี้ แต่วงการพระก็ยังคงขายได้เรื่อยๆ ผมขายพระได้ทุกวัน ซื้อพระทุกวัน ซื้อมาขายไปตลอดเวลา ข้อสำคัญต้องซื่อสัตย์กับลูกค้า ไม่มีอดตายอย่างแน่นอน" อิ่ว ท่าพระจันทร์ กล่าวยืนยัน เพราะความมั่นใจในอนาคตของวงการพระ ทุกวันนี้อิ่วจึงได้เอาน้องชาย และลูกชายมาร่วมทำธุรกิจอยู่ด้วยกัน พร้อมทั้งเปิดเว็บไซต์เป็นของตนเองอมูเลทชื่อ www.goopra.com เพื่อให้ผู้ที่ไม่สามารถเข้าสนามพระได้ใช้เป็น "สื่อ" ในการติดต่อซื้อขายได้โดยสะดวก ที่สำคัญคือ พระที่เช่าจาก อิ่ว ท่าพระจันทร์ รับประกันว่าเป็น พระแท้ทุกองค์ 

วงการพระเครื่องเมืองไทย ได้มีการจัดแบ่งพระเครื่องออกเป็นประเภทต่างๆ ดังนี้คือ ประเภทพระเบญจภาคี พระบูชา พระเนื้อดิน ชิน ผง ว่าน เหรียญ และเครื่องรางของขลัง การสะสมพระของนักพระเครื่อง ก็จะแบ่งตามประเภทพระเครื่องเหล่านี้ ใครสนใจพระประเภทไหนก็จะตั้งใจศึกษาหาความรู้หาข้อมูลในพระประเภทนั้นๆ อย่างจริงจัง จนกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญชำนาญในพระประเภทดังกล่าวไปโดยปริยาย บางคนหยิบขึ้นมายังไม่ทันได้หยินแว่นขยายพระขึ้นมาส่องก็บอกได้ทันทีว่าเป็น พระแท้ หรือ พระปลอม ทั้งนี้ก็เพราะความสามารถในการจดจำพิมพ์ทรงองค์พระ เนื้อหามวลสาร ที่ปรากฏอยู่บนองค์พระได้อย่างแม่นยำนั่นเอง เซียนพระ สมัยก่อนชำนาญพระประเภทไหนก็เช่าพระซื้อขายแต่พระประเภทนั้นๆ เป็นหลักใหญ่ จะไม่ก้าวล้ำไปซื้อขายพระประเภทอื่น โดยอ้างว่าไม่ถนัด ดูไม่เป็น จนทำให้เป็นที่รู้กันในวงการพระว่า เซียนคนนั้นคนนี้ชำนาญพระอะไร เวลามีการประกวดพระ ก็จะเชิญไปให้รับพระตัดสินพระประเภทดังกล่าว มาถึงสมัยนี้ เซียนพระรุ่นใหม่ มักจะไม่ใส่ใจเฉพาะพระประเภทใดประเภทหนึ่งแต่เพียงเดียว ต้องเรียนรู้ดูพระให้เป็นหมดทุกประเภท เพราะการรู้กระจ่างแต่เพียงอย่างเดียว แต่ให้เชี่ยวชาญเถิดจะเกิดผล เหมือนอย่างคำสอนของคนเก่าก่อนนั้นไม่ได้ เสียแล้ว สำหรับคนในวงการพระ ขืนรู้แจ้งเห็นจริงแต่พระที่ตนถนัด พระอื่นใดไม่เอา ก็มักจะทำให้เสียโอกาส อย่างเช่น มีคนเอาพระสมเด็จ มาบอกขาย แต่เราไม่ซื้อเพราะดูไม่เป็น เพราะเล่นแต่เหรียญมาโดยตลอด บังเอิญพระสมเด็จองค์นั้นเป็นพระแท้ เดินผ่านไปให้ เซียนพระ คนอื่นดูแล้วเขาก็ซื้อไปได้สำเร็จ ขายต่อได้ราคาแพงหลายเท่าตัวกำไรอื้อ เซียนพระ คนแรกที่พระผ่านมือมาแต่ไม่ซื้อรู้ข่าวก็เหมือนคนตกต้นตาล ทุกข์ช้ำระกำใจไปนานวัน

เซียนพระสมัยใหม่ คนรุ่นใหม่ จึงต้องเรียนรู้ดูพระเป็นทุกอย่างที่การซื้อขายอยู่ในวงการ ก้าวย่างบนเส้นทางสายนี้จึงย่อมจะมีแต่ความเจริญรุ่งเรืองตลอดไป

0 ตาล ตันหยง 0

ที่มา : คมชัดลึกออนไลน์
http://www.komchadluek.net/