หลวงพ่อพระใส วัดโพธิ์ชัย "หลวงพ่อเกวียนหัก"

เป็นอีก “คนดัง” ทางเพลงลูกทุ่งที่“โด่งดัง” เอาการเมื่อเพลงที่เขาร้องคือ “สาวกระโปรงเหี่ยน” ที่แปลเป็นภาษาหนังสือก็คือ “สาว กระโปรงสั้น” นั่นละกลายเป็น “เพลงดังและเพลงฮิต” แห่งปี ๒๕๔๙-๒๕๕๐ และแม้จะก้าวเป็นคนดังสมใจแล้วแต่ยอดนักเพลงแห่ง “เมืองชุมแพ” ที่ชื่อ “พี สะเดิด” ยังคงประพฤติตัวแบบเดิม ๆ คือก่อนที่จะก้าวมาเป็น “คนดัง” เคยปฏิบัติตัวแบบไหนหรือ “นับถืออะไรมาก่อน” และพอดังแล้วก็ยัง “ประพฤติและนับถือสิ่งเดิม ๆ” ไม่เปลี่ยนแปลงอะไรเลยทั้งนี้เพราะก่อนจะก้าวมาโด่งดังนั้น “พี สะเดิด” ก็เคยหันไปพึ่งวัดเป็นที่พักใจเนื่องจากชีวิตช่วงนั้น “ตกต่ำมาก” จึงไปอาศัยวัดพร้อมพึ่งพา “พระธรรม” นานนับปีด้วยเหตุนี้ “สิ่งศักดิ์สิทธิ์เบื้องบน” คงจะเห็นสิ่งดี ๆ ที่เขาปฏิบัติจึงเมตตาพร้อมทำการบันดาลให้ “ประสบความสำเร็จ” กับงานที่เขารักซึ่งก็คืองาน “ร้องเพลง” นั่นเอง

นั่นคือที่มาของ “คนดังวันนี้” ที่ช่วง อยู่ใน “วัยเรียน” ก็ใช้ชีวิตแบบคนชนบททั่วไปคือ “เรียนไปด้วยหาเงินไปด้วย” โดยอาศัย “พรสวรรค์” ทางเสียงที่ร้องเพลงเก่งไปทำงาน “ร้องเพลง” ตามร้านอาหารที่ จังหวัดลพบุรี ทั้งที่เจ้าตัวเป็นคนเกิดที่ อำเภอชุมแพ จังหวัดขอนแก่น แท้ ๆ แต่ได้ไปเรียนที่ โรงเรียนเทคนิคลพบุรี จึงต้อง หาเงินส่งเสียตัวเองเรียน เนื่องจากไปเรียนต่างบ้านต่างเมือง และจากที่ไปร้องเพลงตามร้านอาหารก็เลยมีผู้เห็น “แววเด่น” จึงชักชวนไปอัดเสียงออกอัลบั้มแรกแนวสตริงชื่อ “ร็อคตลาดแตก” ซึ่งอาจจะเป็น “ร็อคตลาด” มากเกินไปหรือไงไม่รู้อัลบั้มชุดแรก ๆ และชุดต่อ ๆ มา จึงไม่ประสบความสำเร็จกระทั่งไปรู้จักกับ “สลา คุณวุฒิ” ซึ่งเป็นคนภาคอีสาน ด้วยกันและคงจะเห็นแววเด่นของ “พี สะเดิด” ด้วยเช่นกันจึงชักชวนไปทำเพลงกับค่าย “แกรมมี่โกลด์” เนื่องจาก “สลา คุณวุฒิ” ทำงานอยู่ที่นั่นแผนกสร้างนักร้อง

เหรียญหลวงพ่อพระใส วัดโพธิ์ชัย หนองคาย ปี2519
(ขอบคุณ คุณอ้น ระโนด)

ดังนั้นพอก้าวมาสู่ชายคาค่ายแกรมมี่โกลด์ “พี สะเดิด” จึงต้องเปลี่ยนแนวการร้องเพลงจาก “สตริง” มาเป็น “ลูกทุ่ง” พร้อมกับออกอัลบั้มที่มีเพลง “สาวกระโปรงเหี่ยน” นำร่องปรากฏว่าเพลง โด่งดังทะลุหลังคาประเทศไทยพร้อมส่งชื่อ “พีสะเดิด” เป็นขวัญใจชาวเพลงลูกทุ่งทั่วไทยไปเลยส่วนเหตุใดจึงศรัทธา “หลวงพ่อพระใส” จนถึงขั้นอาราธนาท่านขึ้น “แขวนเดี่ยว” บนคอนั้น “พี สะเดิด” เผยว่า “เรื่องนี้มันยาวพอควรครับคือกว่าผมจะมาถึงวันนี้ได้ก็เคยไปพึ่งพา “วัดโพธิ์ชัย” ที่ จังหวัดหนองคาย เมื่อปี ๒๕๔๕ นี้เองเพราะช่วงนั้นชีวิตตกต่ำมาก จึงไปฝากตัวเป็นศิษย์ของ “หลวงตา” ที่เป็นรองเจ้าอาวาสที่นั่นพร้อมกับทำการถือ “ศีลห้า” ตามที่หลวงตาสอนอยู่นานร่วมปีจึงกลับมากรุงเทพฯ เพื่อไปทำเพลงกับค่ายแกรมมี่โกลด์ ซึ่งช่วงที่ไปลาหลวงตาท่านได้มอบ “เหรียญหลวงพ่อพระใสเนื้อเงิน” ซึ่งเป็นเหรียญที่สร้างจำลอง “หลวงพ่อพระใส” พระประธานในโบสถ์วัดโพธิ์ชัยให้ผมหนึ่งเหรียญ ผมจึงอาราธนาขึ้นแขวนคอแบบเดี่ยว ๆ ไปเลย ตั้งแต่นั้นมาชีวิตผมก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ ผมจึงเชื่อว่า “เหรียญหลวงพ่อพระใส” ท่านศักดิ์สิทธิ์นะหากผู้ใดมีความศรัทธาท่านจริง ๆ แล้ว ถ้าขอพรอะไรจากท่านก็มักจะได้เสมอ ๆ ซึ่งเรื่องนี้ หากผมไม่ได้ประสบมาด้วยตัวเองแล้วก็ยากที่จะเชื่อ เพราะก่อนหน้านี้ผมแขวนพระมาหลายหลวงพ่อแล้วรวมทั้ง “ก้อนหินสีดำ” ที่เขาเรียกกันว่า “ขี้เหล็กไหล” ผมก็เคยแขวนคอมาแล้วแต่ชีวิตผมก็ยังลุ่ม ๆดอน ๆ กระทั่งพอไปทำการถือศีลห้าและหันมาแขวน เหรียญหลวงพ่อพระใส ชีวิตกลับดีขึ้น ๆ ไม่เคยดังก็ได้ดัง ผมจึงมั่นใจว่าท่านมีส่วนช่วยให้ผมดีขึ้น ดังนั้นทุกวันที่ ๑๖ เดือนเมษายนของทุกปี ผมจะชวนผองเพื่อนศิลปินไปโชว์คอนเสิร์ตที่ “วัดโพธิ์ชัย” เพื่อหารายได้โดยไม่หักค่าใช้จ่ายให้ทางวัดนำไปบูรณะวัด ซึ่งเรื่องนี้ก็เป็นความสุขใจอีกอย่างของผมที่ได้ทำสิ่งที่เป็นการตอบแทน “พระคุณ” ของวัดโพธิ์ชัยที่เคยให้ผมได้พึ่งพาอาศัยในยามที่ชีวิตตกต่ำ
 
ส่วนทางด้านประสบการณ์อื่น ๆ นั้น “พี สะเดิด” เผยว่าเนื่องจากเป็นผู้ที่ใช้ชีวิตแบบ “เรียบง่าย” ไม่ได้โลดโผนโจนทะยานอะไรนัก ประสบการณ์ต่าง ๆ หรืออื่น ๆ จึงยังไม่มีให้เห็นรวมทั้ง “อุบัติเหตุร้ายแรง” ที่ เกิดบ่อย ๆ กับศิลปินที่อยู่ระหว่างการเดินทางไปโชว์เพลงนั้น ก็ไม่เคยปรากฏ เนื่องจากทุกครั้งก่อนออกเดินทางจะทำการ “อาราธนาขอพร” จาก “เหรียญหลวงพ่อพระใส” ที่แขวนอยู่ในคอทุกครั้งเพราะหลังจากได้อาราธนาขอพรท่านแล้ว ทำให้จิตใจหายกังวลได้แทบทุกเรื่องเลยนั่นเอง. 'ภวันตุเม' เดลินิวส์