เซียนองอาจ อำไพกุลวัฒนา เชี่ยวชาญพระกรุฮอด

เปิดทัศนะพระกรุฮอด พระเมืองเหนือ หนุ่มใหญ่ผู้เชี่ยวชาญ พระกรุพระเก่าตัวจริงเสียงจริง วงการพระขนานนามให้ฉายามาเหนือเมฆ "อินทรีเชียงราย" นามจริง "องอาจ อำไพกุลวัฒนา" ผู้ประสานงานภาคเหนือของสมาคมผู้นิยมพระเครื่องพระบูชาไทย "เซียนองอาจ" นี้เป็นที่คุ้นเคยกันดีในวงการพระเครื่อง เป็นกรรมการตัดสิน พระชุดเนื้อดินยอดนิยม ปัจจุบันเปิดศูนย์พระบริการลูกค้าอยู่ที่ตลาดอ.ต.ก. 3 นนทบุรี ก่อนที่จะมาศึกษาด้านพระเครื่อง คลุกคลีกับวงการพระและเซียนพระรุ่นเก่ามานาน เจ้าตัวเล่าว่าเริ่มแรกไปศึกษาที่อเมริกา ตอนหลังไปทำงานที่สายการบิน ไต่เต้าตั้งแต่เป็นสจ๊วตธรรมดา จนกระทั่งเป็นครูสอนฝึกสจ๊วตกับแอร์ ช่วงหลังชีวิตถึงหักเหมาเล่นพระ ชอบพระเครื่องตั้งแต่ยังเป็นวัยรุ่น ตั้งแต่สนามพระยังอยู่ที่วัดพระธาตุฯ

"เมื่อก่อนนี้ผมยังไม่ได้เป็นเซียนพระเลย เป็นแค่นักซื้อ แล้วซื้อเยอะพอสมควร ผมรักพระเครื่องเป็นชีวิตจิตใจตั้งแต่เด็กจนเป็นวัยรุ่นก็ชอบมาก เป็นเพราะได้ใกล้ชิดกับครูบาอาจารย์ที่อยู่ กรมศิลปากรด้วย ก็เลยหันเหมาชอบทางพระกรุ ตอนที่ชอบใหม่ๆ เป็นพระกรุทั้งหลาย เพราะว่าคนที่ใกล้ชิดผมคือ ครูชด สีอัศวิน ซึ่งเป็นผู้ใหญ่คนหนึ่งของกรมศิลปากร ซึ่งจริงๆแล้วท่านเป็นนักดนตรี ควบคุมวงของศิลปากร ใกล้ชิดกับทางนี้มาก ก็ทำให้เราได้เห็นโบราณวัตถุมากมาย รวมทั้งได้ไปศึกษาในกรมศิลปากรด้วย ก็เลยชีวิตหันเหมาชอบทางนี้" เซียนองอาจ กล่าวว่าเสน่ห์ของพระกรุต่างจากพระทั่วไป ตรงนี้แล้วแต่คนชอบ พระกรุมีเสน่ห์อยู่อย่างหนึ่งคือ ท้าทายความสามารถและต้องแยกให้ออก ไม่เหมือนพระเกจิจะง่ายกว่า พระกรุจะยากต้องศึกษาละเอียดกว่าการเห็นองค์จริงสำคัญ พิมพ์ทรง-เนื้อ-ตำหนิ อันนี้ต้องแม่น เหตุที่เข้ามาเป็นกรรมการตัดสินนั้น ส่วนตัวได้ใกล้ชิดกับพยัพ คำพันธุ์ พอสมควรทีเดียว ก็จำไม่ได้ว่ามาอยู่วงการได้ยังไง ส่วนฉายาอินทรีเชียงราย มีคนตั้งให้ เพราะแต่ก่อนอยู่เชียงราย เวลามาประกวดพระที่กรุงเทพฯ เวลามาเป็นกรรมการ ก็คือขึ้นเครื่องบินมา เหมือนกับเหาะเหินเดินอากาศ เลยเรียกว่าอินทรีเชียงราย แล้วคนที่ตั้งให้ผมไม่ใช่ใครอื่นเลย คือโกวิท แย้มวงษ์ นั่นเอง

"คณะกรรมการตัดสิน ต้องเสียสละ คือไม่ได้เงิน ไม่มีเงินเดือนให้ จึงต้องมีความเสียสละ ตรงนี้เป็นเพราะเราชอบ และได้พบปะเพื่อนฝูง คือเหมือนประกวดพระทีก็ได้เจอเพื่อนเก่าๆ ที และก็ได้มาแลกเปลี่ยนความรู้กัน เพราะฉะนั้นทุกคนเลยสมัครใจที่จะทำ มีบางคนตั้งข้อกล่าวหาว่า กรรมการบางคนขายพระไป เพื่อจะไปปกป้องพระของตัวเอง อันนี้มันก็มีบ้าง แต่ก็น้อย เหตุที่ต้องปกป้องพระของตัวเองนั้น สมมุติว่าเขาขายพระไปองค์ละ 100,000 บาท ถ้าเกิดพระไม่แท้ขึ้นมา กรรมการตัดสินว่าไม่แท้ก็ต้องคืนเงินให้เขาไปอยู่ที่เขาไปรับรองไว้หรือเปล่า นี่คือจุดหนึ่งที่ล็อบบี้กรรมการให้ช่วยผ่านให้"ตอนหลังมีการก่อตั้งสมาคมพระเครื่อง เซียนองอาจก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วย เรื่องนี้ เซียนองอาจกล่าวว่า พยัพ คำพันธุ์ ได้มาชักชวนให้ร่วมก่อตั้งสมาคมพระเครื่องขึ้นก็ยินดีเลยเซ็นชื่อไป การมีสมาคมนั้นผลดีมีมากเลย สมาคมเป็นที่ยึดเหนี่ยวของหลายๆ คน ที่ไม่ค่อยรู้เรื่องพระ แล้วสมาคมมีผู้เชี่ยวชาญทุกประเภท แล้วแต่ละท่านก็เป็นที่ยอมรับในวงการพระเครื่อง เขาบอกว่าเวลามีกรรมการตัดสินในงานประกวดต่างๆ มีการเหยียบเท้ากัน ส่วนตัวผมเคยโดนเหมือนกัน การแก้ไขปัญหาตรงนี้ก็คือเดินหลบไปเลย จะไม่ยุ่งกับตรงนั้นเลย

พระกรุฮอด

วัตถุมงคลที่เซียนองอาจเชี่ยวชาญมาก พระแก้วจุยเจีย กรุเมืองฮอด อำเภอฮอดทั้งอำเภอเลยโดนน้ำท่วม ซึ่งแต่ละวัดในอ.ฮอด ส่วนใหญ่จะมีกรุฮอดบรรจุอยู่ส่วนใหญ่น้ำท่วมไปหมดแล้ว เกิดจากการสร้างเขื่อนภูมิพลในสมัยโน้น ทางกรมศิลปากรขุดออกมาได้ไม่หมด ยังตกค้างอยู่เป็นจำนวนมาก ทุกวันนี้ก็ยังมีพวกลักลอบไปขุดเองก็ยังมี ด้วยการดำน้ำลงไป โดยเฉพาะหน้าแล้ง เพราะน้ำจะน้อยหน่อย พระกรุฮอด นี้มีเป็นจำนวนมากมหาศาล มากกว่าทุกกรุในประเทศไทย ทุกวันนี้ทุกคนเรียกกรุฮอดทั้งหมด แต่จริงๆ แล้วไม่ใช่ ที่จริงที่เชียงแสนก็มี ที่ฝางก็มี ที่อำเภอเถิงก็มี ในตัวเมือง จ.เชียงราย ก็พบที่พะเยาก็พบ ทุกวันนี้ทุกคนเหมาว่าเป็นกรุฮอดกันหมด เป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้อง

พระแก้วจุยเจีย กรุฮอด

"พระแก้วจุยเจีย พิมพ์ของกรุฮอดจะสวยมาก ส่วนของทางเชียงแสนก็พอสวย ถ้าทางฝางก็จะหยาบหน่อย คือจะเป็นช่างชาวบ้าน กรุฮอดจะค่อนข้างละเอียด เราเรียกว่าช่างหลวงทำนองนั้น ความแตกต่างอยู่ที่ศิลปะ บางครั้งก็แทบไม่ต่างกันเลย เฉพาะกรุฮอดส่วนใหญ่จะเน้นไปทางพระสังกัจจายน์ และก็มีพิมพ์อื่นอีกมากมาย ในกรุฮอดนี้มีพระมากที่สุดแล้ว อย่างทางเชียงแสนแต่ละกรุ จุยเจียเวลาพบจะประมาณ 10 กว่าองค์" ส่วนเนื้อพระจริงๆ ทุกวันนี้ นักนิยมพระเครื่องเรียกผิดกันหมดเลย ส่วนใหญ่จะเรียกเป็นจุยเจียกันหมดจริงๆ แล้วเรียกทับศัพท์มาจากจีน จุ้ยแปลว่าน้ำ จุยเจียแปลว่าน้ำขาว เวลาคุณเอาจุยเจียใส่ไปในน้ำจะกลืนไปกับน้ำเลย พระพิมพ์นี้มีขนาดเล็กที่สุดก็ประมาณครึ่งเซนต์หรือเซนต์หนึ่งเท่านั้น หากนักสะสมอยากรู้เรื่องพระเมืองเหนือมากกว่านี้ เจอ "เซียนองอาจ อำไพกุลวัฒนา" ถามไถ่ดูได้ คำว่าหวงวิชาไม่มี
คอลัมน์ มองอย่างเซียน
อนุชา ทรงศิริ หนังสือพิมพ์ข่าวสด