งานประกวดพระเครื่อง กับมุมมองที่ไม่อาจมองข้าม ตลาดพระตลอดปี ๒๕๕๐ ที่ผ่านมา หน่วยงานต่างๆ ที่เคยจัดงานประกวดพระเครื่องเพื่อหารายได้เข้าหน่วยงานของตน หันไปจัดสร้างจตุคามรามเทพ ส่งผลให้งานประกวดพระที่เคยเป็นที่นิยมกลับเหลือเพียงไม่กี่งาน ไม่ว่าจะเป็นการประกวดพระที่จัดโดยสมาคมผู้นิยมพระเครื่องพระบูชาไทย เพราะต้องยุ่งกับการจัดสร้างจตุคามฯ รุ่นขุมทรัพย์สี่แผ่นดิน ชมพระเครื่องท่าพระจันทร์ จัดสร้างจตุคามฯ รุ่นเทวาสองหลักเมือง มูลนิธิปวีณา หงสกุล เพื่อเด็กและสตรี จัดสร้างจตุคามฯ รุ่นสองโพธิสัตว์ รวยล้น พ้นภัย เป็นต้น งานประกวดพระเครื่อง 2557

พอเข้าสู่ยุคจตุคามฯ ขาลง งานประกวดพระเครื่องกลับมาเป็นที่นิยมอีกครั้งหนึ่ง "ในเมื่อจตุคามฯ เข้าสู่ขาลง เท่าที่ทราบ คนหยุดสร้างจตุคามฯ หันมาจองคิวจัดงานประกวดพระยาวเหยียดเกือบกลางปีแล้ว เดือนละไม่ต่ำกว่า ๒ ครั้ง"  นี่คือเสียงสะท้อนของ พ.อ.อ.โกวิท แย้มวงษ์ หรือที่รู้จักกันในนาม "จ่าโกวิท" บรรณาธิการนิตยสาร "พระเครื่องอภินิหาร" และผู้ให้ความรู้ด้านพระเครื่องของสมาคมผู้นิยมพระเครื่องพระบูชาไทย อย่างไรก็ตาม แม้หน่วยงานต่างๆ จะหันมาจัดประกวดพระมากขึ้น เพื่อหวังจะได้เงิน เพื่อนำไปใช้ในวัตถุประสงค์ต่างๆ นั้น จ่าโกวิท บอกว่า อย่าหวังว่าจัดงานแล้วจะได้เงินเป็นผลกำไรเสมอไป โดยเฉพาะองค์กรที่ไม่รู้จักกับวงการพระเครื่อง องค์กรเหล่านี้จะมีผู้ประสานงาน แต่กลับไม่รู้ประวัติที่แท้จริงของผู้ประสานงาน โอกาสที่จัดแล้วเจ๊งมีสูงมาก เพราะผู้ประสานงานบางรายมีผลประโยชน์ในการจัดงานประกวดพระ ซึ่งเป็นที่รู้กันเป็นอย่างดีในวงการพระเครื่องว่า ผู้ประสานงานคนใดหากินกับงานประกวดพระ เมื่อรู้ว่าเป็นใคร คนในวงการพระจะไม่ให้การสนับสนุน และไม่เดินทางไปร่วมตัดสินพระ 

นอกจากนี้แล้ว อีกประเด็นหนึ่งที่ผู้จัดงานมองข้าม คือ รายการพระที่ส่งเข้าประกวด ผู้ประสานงานมักจะบรรจุรายการประกวดพระมากๆ บางงานมีมากถึง ๑,๕๐๐-๒,๐๐๐ รายการ ยิ่งมากเท่าไรต้นทุนก็มากเท่านั้น เฉพาะค่าถ่ายรูปและค่าทำประกาศนียบัตร แต่ละรายการประมาณ ๑๕๐-๒๐๐ บาท หากรวมค่าทำสูจิบัตร ค่าทำหนังสือ โล่รางวัล ซึ่งผู้ประสานงานจะรับส่วนนี้ไปดำเนินการเอง โดยเรียกเก็บจากผู้จัดงานไม่ต่ำกว่า ๑ ล้านบาท ในขณะที่งานประกวดพระเครื่องในต่างจังหวัดต้องบวกค่าที่พักให้กรรมการ ค่าเลี้ยงรับรอง ซึ่งอยู่ในหลักล้านบาทเช่นกัน "องค์กรหรือหน่วยงานใดคิดจะจัดงานประกวดพระ ต้องดูด้วยว่า ผู้ประสานงานเป็นใคร การเลือกผู้ประสานงานที่ดี มีส่วนสำคัญอย่างยิ่งต่อผลกำไรในการจัดงาน ผู้ประสานงานบางคนอยู่ในวงการพระจริง แต่ไม่เป็นที่ยอมรับของคนในวงการพระเครื่อง ถ้าไม่รู้ควรสอบถามมายังสมาคม ให้สมาคมช่วยดูแลให้ แต่ส่วนใหญ่จะไม่ถามสมาคม คิดจะจัดก็จัด ในที่สุดจัดแล้วก็เจ๊ง ส่วนผู้ที่ได้กำไร และไม่มีผลกระทบเลยคือ ผู้ประสานงานที่หากินกับงานประกวดพระ" จ่าโกวิท กล่าว

ในขณะที่ นายวันชัย สอนมีทอง ประธานฝ่ายประสานงานสื่อมวลชนสมาคมพระเครื่องพระบูชาไทย วิเคราะห์การจัดงานประกวดพระแล้วไม่ประสบความสำเร็จไว้ว่า ๑. คนจัดและประธานผู้จัดงาน เป็นที่รู้จักคุ้นเคยและเป็นที่ยอมรับของวงการพระหรือไม่ งานใดจะได้เงิน คนจัดต้องเป็นคนที่วงการรู้จัก ถ้าวงการไม่รู้จัก ไม่คุ้นเคย ไม่ศรัทธา เป็นประธานเองเป็นอะไรเอง จะไม่ค่อยได้ตังค์ ซึ่งที่ผ่านมามีงานประกวดบางแห่งเอาคนระดับนายพลมาเป็นหุ่นเชิด แต่จัดแล้วไม่ประสบความสำเร็จ เพราะคนในวงการพระรู้ว่า คนที่อยู่เบื้องหลังงานประกวดที่แท้จริงเป็นใคร และ ๒.วัตถุประสงค์ต้องชัดเจน ไม่ใช่ว่าตั้งวัตถุประสงค์จะช่วยสังคมด้านใดก็ตาม แต่หากจัดแล้วไม่ได้เอาเงินไปช่วยการกุศลจริงตามวัตถุประสงค์ที่แจ้งไว้ พอปีต่อไปจัดอีก อย่าหวังว่าจะได้เงิน  "แม้สมาคมไม่ได้มีกติกาว่า ห้ามใครจัดงานประกวดพระ แต่งานใดที่สมาคมให้การรับรอง ทั้งผู้จัดและผู้ส่งจะได้ประโยชน์อย่างมาก เพราะคนที่ส่งประกวดพระ เห็นสมาคมเป็นที่พึ่งได้ช่วยได้ แม้แต่พระหายก็ต้องพึ่งสมาคม ที่ผ่านมาพระหายในการประกวดกลางอากาศ ไม่รู้ใครเอาไป พอหายเสร็จสมาคมก็ติดตามแล้ว เมื่อได้มาสมาคมก็เป็นกลาง เอาพระมาที่สมาคมเอามาดูแลตรวจสอบให้ และช่วยเรียกมาพบปะกันคืนเจ้าของไปเรียบร้อย อย่างนี้เขาก็สบายใจ ถ้าไม่มีคนกลางอะไรจะเกิดขึ้น ยูอมูเลท เพราะวงการพระบางทีเป็นเรื่องของผลประโยชน์เหมือนกัน เรื่องของผลประโยชน์พูดกันยาก มีคนกลางอย่างสมาคมให้ความเชื่อถือ ทุกคนให้การยอมรับว่า สมาคมมีศักยภาพในการดูแลแก้ไขในสิ่งต่างๆ" นายวันชัยกล่าว

อย่าตีหัวเข้าบ้าน 
 "ผมอยากย้อนถามหน่วยงานที่เคยจัดงานประกวดพระบ้างว่า เมื่อท่านจัดงานได้เงินไปเป็นกอบเป็นกำแล้ว ท่านเคยมองเห็นคนในสมาคมที่ไปช่วยงานหรือไม่ เคยคิดกลับมาช่วยงานคนอื่นกันบ้างหรือเปล่า กว่า ๘๐% ที่จัดงานในลักษณะตีหัวเข้าบ้าน ที่งานตัวเองอยากได้เงินบริจาคมากๆ เวลาจัดงานต่างคนต่างอยากได้หน้า ผู้ใหญ่คนนี้ นักการเมืองคนนั้น เสนอหน้าเป็นทิวแถว พอถึงคราวต้องไปช่วยงานคนอื่นกลับไม่เห็นหัว แม้แต่งานของสมาคมเองก็ไม่มาช่วยเลย คนเห็นแก่ตัวในลักษณะนี้ จัดงานได้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น ขืนจัดครั้งต่อไปก็ไม่มีใครช่วย" นี่คือเสียงสวดจากนายพยัพ คำพันธุ์ นายกสมาคมพระเครื่องพระบูชาไทย กล่าว

นายพยัพ ยังบอกด้วยว่า ตอนมาขออนุญาต รวมทั้งขอความร่วมมือจากสมาคม ผู้จัดงานส่วนใหญ่เสนอหน้ามาขอร้องกันอย่างพร้อมเพรียง พูดชมสมาคม ชักแม่น้ำทั้งแผ่นดินมาเป็นเหตุผลในการขอจัดงานประกวดพระ และทุกครั้งสมาคมก็ไม่เคยปฏิเสธ เพราะภารกิจหลักอย่างหนึ่งของสมาคม คือการดูแลควบคุมและอนุญาตให้จัดงานประกวดพระเครื่องทั่วทุกภูมิภาคของประเทศไทย รายได้จากการจัดงานทั้งหมดจะตกอยู่ในจังหวัดที่จัดงาน แต่ยังถูกตั้งข้อครหานินทาออกมาอย่างต่อเนื่อง

กรรมการของสมาคม ถือเป็นกรรมการที่ทำงานเพื่อสังคมอย่างแท้จริง และเป็นกรรมการของสมาคมเดียวในประเทศไทย เมื่อถูกเชิญไปร่วมงานตัดสินพระ ต้องจ่ายเงินร่วมทำบุญ ในขณะที่กรรมการของสมาคมอื่นๆ หากถูกเชิญไปตัดสินงานอะไรก็ตาม จะได้เบี้ยเลี้ยงและค่าเดินทาง ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา วงการพระเสียภาษีสังคม เพื่อนำไปสร้างสรรค์สิ่งดีงามจำนวนมหาศาล เป็นเรื่องที่น่ายินดีสำหรับวงการพระยูอมูเลท ณ ปัจจุบันนนี้ ทั้งภาครัฐและเอกชนให้ความสำคัญอย่างยิ่ง จะเห็นได้ว่า งานประกวดพระถูกจองคิวยาวถึงข้ามปี แต่ละเดือนมีหน่วยงานต่างๆ จัดงานประกวดพระไม่ต่ำกว่า ๒ ครั้ง บางเดือนจัดกันทุกๆ สัปดาห์ เงินรายได้จากงานประกวดส่วนหนึ่งถูกบริจาคให้การกุศล  ขณะเดียวกัน ระหว่างการจัดงานก็ทำให้ธุรกิจอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องพลอยได้รับอานิสงส์ไปด้วย

"องค์กรหรือหน่วยงานใดไม่จัดประกวดพระถือว่าเป็นเรื่องเชยที่สุด บางองค์กรบางวงการจัดงานประกวดพระเป็นเครื่องบังหน้า สมาคมไม่ได้คิดที่จะเรียกร้องผลประโยชน์ใดๆ จากผู้จัดงานประกวดพระ เพียงแต่อยากให้ผู้จัดงานประกวดพระคิดถึงสมาคมที่เดินทางไปช่วยงานบ้าง คนจากวงการอื่นมาหากินมาหาผลประโยชน์ไม่ใช่น้อย อย่าคิดว่าคนวงการพระไม่รู้" นายพยัพ กล่าวอย่างมีอารมณ์  ข่าวพระเครื่องคมชัดลึก