พลังศรัทธาที่นาแก ของ"ดร.สร้อยเพชร เรศานนท์ " โครงการสร้างพุทธมณฑลเฉลิมพระเกียรติครองราชย์ ๖๐ ปี เป็นโครงการที่ภาครัฐและเอกชนต่างพร้อมใจกันสร้างขึ้น เพื่อเฉลิมฉลองในปีมหามงคล พ.ศ.๒๕๔๙ ซึ่งเป็นปีที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงครองสิริราชสมบัติครบ ๖๐ ปี และ พ.ศ. ๒๕๕๐ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงเจริญพระชนมพรรษา ๘๐ พรรษาโดยมีการจัดสร้างพุทธมณฑลเฉลิมพระเกียรติฯ กระจายอยู่ตามจังหวัดต่างๆ จำนวน๙ แห่ง

ในจำนวนพุทธมณฑลเฉลิมพระเกียรติทั้ง๙ แห่ง พุทธมณฑลเฉลิมพระเกียรติประจำจ.นครพนม ถือว่าเป็นแห่งแรกที่ดำเนินก่อสร้างแล้วเสร็จซึ่งในวันอังคารที่ ๕ กุมภาพันธ์ สมเด็จพระพุฒาจารย์ประธานคณะผู้ปฏิบัติหน้าที่แทนสมเด็จพระสังฆราชจะเป็นประธานฝ่ายสงฆ์ในการเปิดและสมโภช การจัดสร้างพุทธมณฑลเฉลิมพระเกียรติแห่งนี้สำเร็จลุล่วงไปด้วยดีนั้น ส่วนหนึ่งเกิดจาก ดร.สร้อยเพชร เรศานนท์ กรรมการ ผู้จัดการบริษัท บาชโทลด์ จำกัด และประธานดำเนินการกองทุน "สุวรรณวาจกกสิ กิจ" ถือว่าเป็นพลังศรัทธาสำคัญในการเชิญชวนกัลยานมิตร รวมทั้งผู้มีจิต ศรัทธาจากทั่วประเทศ ร่วมทำบุญสร้างวัดนี้ ขณะเดียวกันเมื่อวัดมีงานบุญดร. สร้อยเพชรจะให้พนักงานของบริษัท บาชโทลด์ ขึ้นไปช่วยงานที่วัดแห่งนี้ด้วย  สำหรับที่มาของพลังศรัทธาในการสร้างวัดภูพานอุดมธรรมนั้นดร.สร้อย เพชรบอกว่า เริ่มนั่งสมาธิมาตั้งแต่อายุ ๖ ขวบ และเริ่มมานั่งอย่างจริงจัง ในช่วงอายุ ๙-๑๔ ปี จากนั้นก็เว้นว่างไประยะหนึ่ง เพราะต้องติดต่อทำธุรกิจ กับต่างประทศ เมื่อธุรกิจเริ่มลงตัวก็กลับมาปฏิบัติธรรมอีกครั้งหนึ่ง มีพ่อร่วมปฏิบัติธรรม แนะนำให้ขึ้นมาปฏิบัติธรรมที่สำนักสงฆ์ลานสาวคอย โดยครั้งแรกอธิษฐานจิตว่า พระอาจารย์ที่เคยพบในอดีตชาติ ที่เคยสอนเรื่องกรรมฐานมา ขอให้พบในชาตินี้ จากนั้นไปกราบพระครูอุดมธรรมานุกูลท่านชี้แนะเรื่องกรรมฐานขณะเดียวกันก็ได้ไปกราบ หลวงปู่คำพันธ์โฆษะปัญโญ รวมทั้งคุณยายรัญจวนอินทรกำแหง ทำให้การปฏิบัติก้าวหน้าตามลำดับรู้จักการปล่อยวางมากขึ้น

อย่างไรก็ตามเมื่อได้ปฏิบัติธรรมอยู่ที่สำนักสงฆ์แห่งนี้ระยะหนึ่ง มีความคิดว่า อยากพัฒนาสำนักสงฆ์แห่งนี้ให้เป็นวัด ที่สำคัญคือ อยากเปลี่ยนพื้นที่ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นสมรภูมิรบ ที่ทุกอณูของพื้นดินเต็มไป ด้วยหยดเลือด ให้กลายเป็นสถานปฏิบัติธรรม จึงใช้เวลาที่ว่างจากการทำธุรกิจ มาทุ่มเทสร้างวัดแรก เริ่มก็จะใช้เวลาว่างจากบริษัท ทำไปทำมาเป็นว่า ว่างจากงานวัดก็กลับมาทำธุรกิจ "อยากใช้ความรู้ที่เดินทางไปเห็นโลกภายนอกมามากอยากใช้สติปัญญาความรู้ทางโลกมา พัฒนาทางธรรม เสียสละคนละเล็กละน้อย ไม่จำเป็นต้องมาด้วยกำลังเงิน แต่อยาก ให้มาด้วยกำลังศรัทธา เพราะการทำงานเพื่อพุทธศาสนา ทำงานเพื่อวัด ไม่มี เงินเดือน ไม่มีผลกำไร เหมือนการทำธุรกิจ สิ่งที่ได้กลับมาประเมินค่ามิได้  สิ่งที่ว่านั้น คือ บุญ นั้นเอง ที่สำคัญคือ บุญไม่มีตัวตนที่จับต้อง หรือว่าวัดเป็นปริมาณได้ แต่ผู้ทำย่อมรับรู้ได้ด้วยตนเอง การสร้างวัด การสร้างสถานปฏิบัติธรรม เป็นเครื่องพิสูจน์ได้อย่างหนึ่งว่า เมื่อคนเราเข้ามาวัด เข้ามาปฏิบัติธรรม สามารถเปลี่ยนชีวิตได้จริง" ดร.สร้อยเพชร กล่าว พร้อมกับบอกด้วยว่า 

ตลอด๒๐ ปีที่ผ่านมา วัดภูพานอุดมธรรมมีส่วนในการสนับสนุนการศึกษา พระสงฆ์ให้เรียนจบเปรียญธรรม ๙ ประโยค รวมทั้งปริญญาเอกหลายรูป อุดม ธรรมจารินี สถานที่ปฏิบัติธรรมสำหรับผู้หญิง ที่พ้นโทษจากการต้องขัง รวม ทั้งเยาวชนหญิงที่ถูกทารุณกรรม รวมทั้งตั้งครรภ์ก่อนวัยอันควร โดยในปีที่ ผ่านมา ได้ช่วยเหลือไปกว่า ๒๐ คนแล้ว ขณะเดียวกันก็จะเปิดศูนย์ฝึกอาชีพ สำหรับผู้ต้องขัง ก่อนจะส่งกลับคืนเป็นคนดีสู่สังคม

ทั้งนี้ดร.สร้อยเพชร พูดไว้อย่างน่าคิดว่าหลายๆ คณะที่เคยเดิน ทางมายังวัดภูพานอุดมธรรม ซึ่งตั้งอยู่ อ.นาแก จ.นครพนม อาจจะมีอุปสรรคอยู่บ้าง แต่ถ้าศรัทธานำมาอุปสรรคในการเดินทางอาจะกลายเป็นเรื่องเล็ก ทุกวันนี้วัดภูพานอุดมธรรมก่อสร้างอาคารที่พักสำหรับผู้ปฏิบัติธรรม รวมทั้งสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ เพื่อให้เป็นพุทธมณฑล หลายคนอาจสงสัยว่า มีกำลังหาศรัทธามาสร้างวัดด้วยปัจจัยหลายสิบล้านบาท กับค่าต่อไฟฟ้าอีกกว่า ๒ ล้าน บาท รวมทั้งค่าหาแหล่งน้ำมาใช้ภายในวัดอีกกว่า ๑ ล้านบาท นั้นไม่ใช่เรื่องใหญ่ จริงๆ แล้ว เมื่อภาคเอกชนเริ่ม รัฐก็ควรสนับสนุนบ้าง สาธารณูปโภคทั้ง ๒ อย่างนี้ มีหน่วยงานของรัฐวิสาหกิจรับผิดชอบ ซึ่งแต่ละปีมีงบประมาณนับพันล้านบาท  ที่จะสนับสนุนโดยไม่ต้องบอกบุญญาติโยม แต่เชื่อไหมว่าหน่วยงานที่รับผิดชอบ ให้งบประมาณมาเพียง ๔ แสนบาทเท่านั้น นอกจากสร้างวัดแล้วสิ่งหนึ่งที่ ดร.สร้อยเพชร ทำอยู่เป็นประจำ คือ การสร้างคนโดย เธอมักจะได้รับเชิญไปบรรยายธรรมะในเรือนจำในโครงการเรือนจำเรือนธรรม อย่าง น้อยเดือนละ ๑ ครั้ง เรือนจำที่ไปบ่อยครั้งมากที่สุด คือ คลองเปรม สถานที่ คุมขังผู้หญิงกว่า ๔,๐๐๐ คน หัวข้อที่พูดส่วนใหญ่จะพูดให้ผู้ต้องขังเห็น ตัวของตัวเอง หรือรู้จักตัวตนที่แท้จริง ด้วยเหตุที่ว่า ผู้ต้องขังส่วน ใหญ่ได้รับโทษ เพราะทำผิดเพื่อคนอื่น และข้ออ้างเสมอๆ คือ ทำเพื่อคนรัก  เช่น บางคนทำผิด เพราะรักลูก บางคนทำผิด เพราะรักสามี และมีอยู่ไม่น้อย  อ้างว่าทำเพื่อครอบครัว ซึ่งแท้ที่จริงแล้ว คนทำผิดส่วนมากมองไม่เห็นตัว เองว่า ความผิดที่ทำนั้น สนองกิเลสตัณหาตัวเองทั้งสิ้น "เป็นเรื่องน่าเสียดาย สำหรับคนไทยที่นับถือพุทธศาสนามากกว่า ๙๕% ่ กลับไม่เห็นความสำคัญ คนไทยส่วนใหญ่นับถือพุทธศาสนาแบบท่องจำ ขึ้นชื่อว่า เป็นคนพุทธตามบัตรประชาชนเท่านั้น ไม่รู้จักนำธรรมะของพระพุทธเจ้ามา ประยุกต์ใช้ ดังคำพูดที่ว่าการมีความรู้ไม่สำคัญเท่ากับการนำความรู้นั้นมา ใช้ หรืออาจจะพูดได้ว่า ชาวพุทธรู้ธรรมะ แต่ไม่ทำตามธรรมะที่รู้" คมชัดลึก